Avustralya Antarktika Bölümü 1948 yılından beri adanın kuzey kısmında Macquarie Island Station adında sabit bir üs tutmaktadır. Adanın tek yerleşim yeri olan bu üssün nüfusu yıl içinde 20 ila 40 kişi arasında değişmektedir.
Tarihçe
Macquarie Adası, fok avlamak için yeni alanlar arayan Frederick Hasselborough tarafından tesadüfen 11 Temmuz 1810'da keşfedilmiştir. Ada üzerinde Birleşik Krallık adına hak iddia ederek 1810 yılında Yeni Güney Galler eyaletine ilhak etti. Adanın adı 1810 ila 1821 yılları arasında Yeni Güney Galler valisi olan Albay Lachlan Macquarie'den gelir. Hasselborough'nun adada çok eski bir gemi kalıntısının varlığını belirtmesi adanın çok daha önceleri Polinezyalılar ya da başkaları tarafından ziyaret edilmiş olabileceği spekülasyonunu başlatmıştır.
Rus Çarı I. Aleksandr adına keşif gezisine çıkan Fabian Gottlieb von Bellingshausen adanın ilk haritasını da çıkartmıştır. Bellingshausen adaya 28 Kasım 1820'de çıkmış, coğrafi konumunu belirlemiş ve adada bulunan fok avcılarından rom ve yiyecek karşılığında ada faunasından örnekler almıştır. 1810 ila 1919 yılları arasında adada bulunan foklar ve penguenler soyları tükenme noktasına kadar avlanmıştır. Adanın ve çevreleyen denizin koşulları o kadar kötüdür ki adada cezaevi açma fikri bile bu nedenle kabul görmemiştir.
1877 yılında Bencleugh gemisi kaza geçirmiş ve mürettabatı dört ay boyunca adada mahsur kalmıştır. Geminin sahibi John Sen Inches Thomson adada geçirdiği zaman da dahil olmak üzere deniz yolculukları üzerine bir kitap yazmıştır. 1912'de yayımlanan kitabın adı "Voyages and Wanderings In Far-off Seas and Lands" (Uzak Denizlerde ve Diyarlarda Yolculuklar)'dır.
1890 yılında Yeni Güney Galler adayı Tasmanya'ya vermiş, Tasmanya eyaleti de penguenlerden yağ toplamak üzere Joseph Hatch'e 1902 ila 1920 yılları arasında adayı kiralamıştır.
1911 ila 1914 yılları arasında ada Douglas Mawson önderliğindeki Australasian Antarctic Expedition için üs olarak kullanılmıştır. George Ainsworth tarafından 1911 ila 1913 yılları arasında işletilen meteoroloji istasyonu daha sonra 1913 ila 1914 arasında Harold Power, 1914'ten kapatıldığı 1915 yılına kadar da Arthur Tulloch tarafından işletilmiştir.
1933 yılında, Tasmanian Animals and Birds Protection Act 1928 kanununa dayanarak yetkililer adayı doğal yaşamı koruma alanı olarak ilan etmiş ve 1972 yılında Tasmanian National Parks and Wildlife Act 1970 kanunu uyarınca da Devlet Koruma Alanı hâline gelmiştir.
Australian National Antarctic Research Expeditions (ANARE) merkezini 25 Mayıs 1948 tarihinde Macquarie Adası'nda kurmuştur.
5 Aralık 1997 tarihinde de kendine özgü jeolojik özellikleri nedeniyle Macquarie Adası UNESCO'nun Dünya Mirası listesine girmiştir.
23 Aralık 2004 tarihinde, kaydedilen en büyük depremlerden biri olan Richter ölçeğine göre 8,1 büyüklüğünde bir deprem adayı sallamış ancak büyük bir zarar vermemiştir.
12 Nisan 2008 tarihinde de Macquarie Adası yakınlarındaki Macquarie Fayında 7,1 büyüklüğünde bir deprem olmuştur.
Coğrafya
Macquarie Adası, Macquarie Sırtının yeryüzüne çıktığı kısmıdır ve Avustralya levhasının Pasifik levhası ile birleştiği yerdir. Pasifik Okyanusu'nda manto kayaçlarının deniz yüzeyinde açık olarak görülebildiği tek yer olduğu için 1997 yılında UNESCO'nun Dünya Mirası listesine alınmıştır.
Ada yaklaşık 34 km. uzunluğunda ve yaklaşık 5 km. genişliğindedir. Yüzölçümü 128 km2'dir. Macquarie Adası yakınlarında iki küçük adacık grubu bulunur: 14 km. kuzeyde 0,2 km2 alanıyla Judge ve Clerk Adacıkları ve 34 km. güneyde 0,6 km2 alanıyla Bishop ve Clerk Adacıkları
Ada yaklaşık kuzeyden güneye 150 ila 200 m yüksekliğinde iki ana platodan oluşur ve bu iki plato deniz düzeyinde dar bir kıstak ile birleşir. Adanın yüksek noktaları kuzeydoğuda 385 m'lik rakımıyla Mount Elder ve güneyde 410 m.'lik rakımıyla Mounts Hamilton and Fletcher'dir.
Macquarie Adası, adının adadan alan Macquarie Sırtının üzerinde bulunur. Bu denizaltı sırtı, Hindistan ve Avustralya levhası ile Pasifik levhası arasındaki tektonik levha sınırının doğu kısmını oluşturur. Bishop ve Clerk Adacıkları Avustralya'nın en güney ucudur.
